Budynek dydaktyczny WAT
Teren Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie to wielohektarowy teren na północnych obrzeżach Warszawy. Ta rozległa przestrzeń pełna drzew i trawników poprzetykana jest niewysokimi budynkami dydaktycznymi. Naszym zadaniem było wkomponowanie w ten teren nowego skrzydła budynku 61. Istniejący budynek dydaktyczny powstał w latach 1937-8 i jest wpisany do rejestru zabytków. Bryła budynku to wydłużony, dwukondygnacyjny prostokąt. Elewacje boczne (dłuższe boki) skomponowane są z regularnie ułożonych okien. Ten wojskowy rytm złamany jest charakterystycznym dla modernizmu wejściem znajdującym się na krótszym boku. Nasza rozbudowa tworzy ze starym budynkiem kształt litery L.
Koncepcję przygotowaliśmy w trzech wariantach funkcjonalnych i trzech wariantach elewacji.
Jednocześnie projektowaliśmy inny budynek na terenie kampusu: CLS WAT Warszawa
Aula – centrum wydziału
W nowym skrzydle mieścić się będą aula na dla 150 studentów, sala wykładowa dla ok. 50 osób, 6 pracowni dydaktycznych , 10 pokoi dla wykładowców i pomieszczenia towarzyszące. Przeszklony łącznik pomiędzy budynkiem istniejącym a nowym skrzydłem pełnił będzie rolę komunikacji wewnętrznej spinającej oba budynki. W łączniku zaprojektowano windę oraz strefy wypoczynkowe dla studentów. Jednak to dwukondygnacyjna aula jest główną osią kompozycji nowego skrzydła. To wokół niej toczy się życie wydziałowe. Jej szczególne znaczenie podkreśliliśmy drewnianym wykończeniem ściany. Drewniana okładzina jest widoczna przez przebicia w stropie na całej wysokości obu kondygnacji. W rezultacie widać ją również przez przez okno z zewnątrz.
Podobnie jak na parterze układ piętra koncentruje się wokół auli. Z korytarza obiegającego aulę dostępne są pozostałe cztery pracownie dydaktyczne i pomieszczenia towarzyszące. Na piętrze projektowano „strefę relaksu” przeznaczoną dla studentów, służącą jako miejsce wypoczynku, spotkań i wymiany myśli.
Elewacja
Elewacje nawiązuje do starego budynku rytmicznym układem dużych okien. Poza tym zastosowaliśmy na elewacjach rusztowania pod zieleń pnącą. Elewacje tynkowane, malowane w kolorze kości słoniowej. Węgarki okienne wykończone drewnem, okna aluminiowe kolorze grafitowym. Główna bryła dwukondygnacyjna o wysokości 9,55 m. Przeszklona „na przestrzał” przestrzeń wejścia głównego łączy oba budynki: istniejący i nowe skrzydło , ale wizualnie daje przestrzeń pomiędzy nimi z widokiem na otaczająca zieleń. Bryła łącznika jest niższa niż bryła budynku istniejącego. Wynika to z kompozycji i zabytkowego statusu budynku 61. Dzięki temu gzyms obiega budynek istniejący w całości.